Dolina Kobylańska – zwana również nieprawidłowo Karniowicką należy do najbardziej odwiedzanych Podkrakowskich Dolinek. Na swej niespełna 4 km długości zaskakuje zmiennością krajobrazu. Jej dolna część zwieńczona niewielką skalną Bramą Kobylańską przybiera formę głębokiego na kilkadziesiąt m, krętego i porośniętego murawami oraz z rzadka brzeziną kanionu. Zbocza tworzą strome skalne ściany, postrzępione granie, grupy skalne o przedziwnych kształtach, a także oryginalnych nazwach wprowadzonych przez trenujących tu od lat taterników, jak np. Cycówka, Chorobliwa Grań, Ponad Gnój Turnia, czy wyniosła turnia Żabi Koń (z kapliczką), pod którą bije niewielkie wywierzysko uznane za pomnik przyrody. Warto dodać, że w tej części doliny Władysław Pasikowski kręcił sceny do swego filmu Demony wojny według Goi (1998 r.), którego akcja rozgrywa się w Bośni w okresie wojny po rozpadzie b. Jugosławii. Środkową część doliny wyraźnie wyodrębnia jej zalesienie a także asymetria zboczy. Stoki i częściowo dno pokrywa las grądowy, ponad którym na lewym zboczu wyrastają odosobnione grupy skalne; prawe jest praktycznie ich pozbawione. Tu też można napotkać parę maleńkich źródełek zasilających płynący doliną potoczek Kobylankę, zwany dawniej Brynią, która bierze początek pod skałami nazwanymi po prostu Nad Źródełkiem. Wnet za nimi dolina kończy się w rozłogach. To najmniej ciekawy i praktycznie nieodwiedzany górny odcinek, o połogim prawym zboczu i zalesionym lewym, ze skałką, nazwaną nomen omen Ostatnią. Przyrodniczo Dolina Kobylańska z pozoru nie wyróżnia się, jakkolwiek jej szata roślinna jest bardzo zróżnicowana. Mało znaną florystyczną osobliwością są stanowiska, uznawanej za polski endemit, krzewiastej brzozy Szafera oraz brzozy ojcowskiej, do niedawna rozpoznanej tylko w Ojcowie. Znajdują się one w górnych, prawie wierzchowinowych partiach lewego zbocza dolnego odcinka Doliny.
źródło: Urząd gminy Zabierzów
