Początki morawickiej parafii oraz pierwszego parafialnego kościoła sięgają XII w. Zachowany do dziś zespół kościelny pochodzi z kilku okresów. Najstarszą jego częścią jest budynek obecnej plebanii, który jest fragmentem pierwotnego zamku średniowiecznego.
O jego wieku świadczą grube mury oraz głębokie, wykute w litej skale korytarze i podziemne przejścia umożliwiające ucieczkę w sytuacji ewentualnego oblężenia zamku. Sąsiadujący
z plebanią kościół został zbudowany w późniejszych latach. Obecny barokowy kościół został wzniesiony w latach 1743 - 1748 według projektu włoskiego architekta Francesco Placidiego,
z fundacji Augusta Aleksandra Czartoryskiego i jego żony Marii Zofii z Sieniawskich. Kościół został konsekrowany w roku 1755 przez biskupa krakowskiego Andrzeja Stanisława Kostkę Załuskiego.
Kościół jest jednonawowy o wymiarach liczących 33 m długości i 16 m szerokości, nakryty sklepieniem kolebkowym. Jednoprzęsłowe prezbiterium zakończono półkolistą apsydą. Portale z prezbiterium do obu zakrystii są kamienne, późnobarokowe,
z medalionami, napisy w nich odnoszą się do fundacji i poświęcenia kościoła. Wewnątrz jest pięć ołtarzy: główny i cztery przy ścianach bocznych. Ołtarz główny ma w środku krzyż na tle panoramy Jerozolimy. Po jego obu stronach znajdują się drewniane, z niskim zapleckiem
i rzeźbionymi ornamentami, ławki kolatorskie. Wejście główne do kościoła jest okolone portalem z czarnego marmuru dębnickiego, zaś nad wejściem są herby fundatorów: „Pogoń” Czartoryskich i „Leliwa” Sieniawskich. Te same herby są widoczne wewnątrz kościoła na pilastrach w pobliżu apsydy oraz w starej zakrystii na zworniku sufitu. Marmurowe odrzwia posiadają również wejścia do obu zakrystii.
Mająca wygląd bramy triumfalnej dzwonnica została wzniesiona w połowie XVIII wieku. Mieści ona trzy dzwony: najstarszy i największy o nazwie „Jan” pochodzi z 1726 i jest fundacją ks. Jana Tarło, proboszcza morawickiego w latach 1722-1728, a później biskupa poznańskiego i krewnego fundatorów kościoła w Morawicy.
Plebania została częściowo przebudowana w roku 1871 roku. Obecnie jest murowanym, dwupiętrowym budynkiem osadzonym na rzucie prostokąta, o układzie wnętrza jednotraktowym. Na parterze znajdują się trzy sklepione kolebkowo pomieszczenia. Pod budynkiem i częścią podwórza plebanii znajdują się korytarze. Na ścianie plebanii umieszczona jest marmurowa tablica fundacyjna z 1666 r.
Na terenie parafii znajdują się kaplice parafialne: w Brzoskwini pw. Imienia Maryi oraz
w Kleszczowie pw. MB Nieustającej Pomocy. Od 1880 r. z parafią związany jest Dom zakonny Sióstr Felicjanek.
