Wapienie skaliste (biały wapień górnojurajski), które budują Kajasówkę, są jedną z trzech –obok wapieni płytowych i uławicowych – odmian wapieni tworzących w przeważającej części Wyżynę Krakowsko-Częstochowską. Utworzyły się ok. 150 mln lat temu na dnie ciepłego, niezbyt głębokiego morza, jako nagromadzenia szczątków gąbek i mikroorganizmów. Drugą odmianą wapienia, którą można zaobserwować na terenie Kajasówki, jest wapień uławicowany, który tworzył się jako muł wapienny pokrywający dno jurajskiego morza pomiędzy organicznymi wzgórkami. Najlepiej widoczna jest ekspozycja wapienia uławiconego w dawnym kamieniołomie (eksploatowano ten teren jeszcze w latach 70-tych XX w.) – na samym krańcu wzgórza Kajasówka. W kamieniołomie występują wapienie tego typu z licznymi śladami sinic i rzadkimi skamieniałościami gąbek. Miejscami widoczne są tzw. brekcje tektoniczne – ostrokrawędziste fragmenty skał i minerałów, a także dobrze rozwinięte pionowe szczeliny, które są efektem ruchów górotwórczych.
ue_footer