Kościół jest orientowany, murowany, otynkowany, trójnawowy (nawy boczne niższe) – z węższym prezbiterium. Nawa główna została nakryta dachem dwuspadowym, prezbiterium-wielospadowym, zaś nawy boczne i zakrystia - pulpitowymi. W bryle świątyni dominuje masywna wieża z zegarem, która w przyziemiu mieści wspartą na filarach kruchtę. Ozdobiona jest w najwyższej partii filarowym fryzem i nakryta hełmem w kształcie iglicy zakończonej kulą i krzyżem. W narożach, u jej podstawy, umieszczone są dekoracyjne wieżyczki.
Uwagę we wnętrzu kościoła przykuwają ołtarze, w tym późnobarokowy ołtarz główny. Znajdujący się w centrum, w ozdobnej ramie, obraz przedstawiający patronów kościoła, ujmują po bokach, po dwie, bogato zdobione kolumny, pomiędzy którymi umieszczono rzeźby polskich świętych. Wspomniany obraz pochodzi z XIX w. i został wykonany w pracowni znanego krakowskiego malarza, Eliasza Radzikowskiego. W zwieńczeniu znajduje się wyobrażenie Boga Ojca i Ducha św. w postaci gołębicy. Ołtarze boczne powstały przed 1926 r., ale swoją kompozycją nawiązują do głównego. Pośrodku lewego, w złoconej wnęce, znajduje się XIX-w. rzeźba przedstawiająca św. Annę Samotrzeć (obok liczne wota dziękczynne), zaś w ołtarzu prawym – figura Serca Jezusowego z przełomu XIX i XX wieku. Pięknym elementem wyposażenia są ławy w prezbiterium, XIX-w. ambona, czy też chrzcielnica z blachy miedzianej. W kościele jest też kilka epitafiów i tablic, które warto odczytać i zanieść modlitwę za tych, którzy o nią proszą. W kruchcie, pod wieżą, z obu stron obrazu Matki Boskiej z Dzieciątkiem umieszczone są pamiątkowe tablice poświęcone mieszkańcom Skawiny i okolic, poległym podczas I wojny światowej, a na sąsiedniej ścianie – tablice ofiar Katynia i proboszczów tutejszej parafii. Zwiedzając kościół, warto zwrócić jeszcze uwagę na portal i kamienne ostrołukowe drzwi w prezbiterium (może z XIV w.). Świątynia jest bogato dekorowana polichromią o charakterze figuralnym i ornamentalnym. Wykonana ona została w 1988 r. przez J. Giebułtowskiego. Na suficie są to sceny Wniebowzięcia i Przemienienia, a na ścianach naw ¬– święci ujęci w medaliony. W łuku tęczy zachowały się pochodzące z XVII w. malowidła przedstawiające narzędzia Męki Pańskiej. Kościół otoczony jest murem, w obrębie którego znajduje się, między innymi, grób ks. kanonika Walentego Troski.
Kościół farny w Skawinie, który miał pierwotnie trzy wezwania: św. Ducha, Najświętszej Marii Panny oraz świętych Apostołów Szymona i Judy Tadeusza, ufundowany został przez króla Kazimierza III Wielkiego w 1364 r. Wymieniany przez Jana Długosza, jako murowany z kamienia, był gotycką budowlą jednonawową z wieżą od zachodu i w takiej postaci został utrwalony na planie perspektywicznym Skawiny z 1663 r. Niestety, w 1704 r. kościół spłonął wraz z dużą częścią miasta. Odbudowany, znowu został uległ pożarowi, a po usunięciu zniszczeń, świątynię konsekrowano w 1728 r. Nie minęło sto lat i znowu trawił go ogień. Odbudowana fara tym razem została konsekrowana w 1826 r. W trakcie przebudowy wykorzystano zapewne starsze fragmenty murów. Dzisiejsza świątynia zawdzięcza swój kształt przebudowie z 1.poł. XIX wieku, kiedy to podwyższono wieżę i dodano jej hełm wg projektu Wadysława Ekielskiego. Dzisiejsza budowla jest trójnawowa, dzięki dodaniu naw bocznych w latach 30-tych XX w. Główne wejście poprzedzone jest wspartym na filarach portykiem.
Msze święte:
Niedziela: 6:30, 8:00, 9:30, 11:00, 12:30, 18:30
Dni powszednie: 6:30, 7:00, 7:30, 8:00, 18:00
Uwagę we wnętrzu kościoła przykuwają ołtarze, w tym późnobarokowy ołtarz główny. Znajdujący się w centrum, w ozdobnej ramie, obraz przedstawiający patronów kościoła, ujmują po bokach, po dwie, bogato zdobione kolumny, pomiędzy którymi umieszczono rzeźby polskich świętych. Wspomniany obraz pochodzi z XIX w. i został wykonany w pracowni znanego krakowskiego malarza, Eliasza Radzikowskiego. W zwieńczeniu znajduje się wyobrażenie Boga Ojca i Ducha św. w postaci gołębicy. Ołtarze boczne powstały przed 1926 r., ale swoją kompozycją nawiązują do głównego. Pośrodku lewego, w złoconej wnęce, znajduje się XIX-w. rzeźba przedstawiająca św. Annę Samotrzeć (obok liczne wota dziękczynne), zaś w ołtarzu prawym – figura Serca Jezusowego z przełomu XIX i XX wieku. Pięknym elementem wyposażenia są ławy w prezbiterium, XIX-w. ambona, czy też chrzcielnica z blachy miedzianej. W kościele jest też kilka epitafiów i tablic, które warto odczytać i zanieść modlitwę za tych, którzy o nią proszą. W kruchcie, pod wieżą, z obu stron obrazu Matki Boskiej z Dzieciątkiem umieszczone są pamiątkowe tablice poświęcone mieszkańcom Skawiny i okolic, poległym podczas I wojny światowej, a na sąsiedniej ścianie – tablice ofiar Katynia i proboszczów tutejszej parafii. Zwiedzając kościół, warto zwrócić jeszcze uwagę na portal i kamienne ostrołukowe drzwi w prezbiterium (może z XIV w.). Świątynia jest bogato dekorowana polichromią o charakterze figuralnym i ornamentalnym. Wykonana ona została w 1988 r. przez J. Giebułtowskiego. Na suficie są to sceny Wniebowzięcia i Przemienienia, a na ścianach naw ¬– święci ujęci w medaliony. W łuku tęczy zachowały się pochodzące z XVII w. malowidła przedstawiające narzędzia Męki Pańskiej. Kościół otoczony jest murem, w obrębie którego znajduje się, między innymi, grób ks. kanonika Walentego Troski.
Kościół farny w Skawinie, który miał pierwotnie trzy wezwania: św. Ducha, Najświętszej Marii Panny oraz świętych Apostołów Szymona i Judy Tadeusza, ufundowany został przez króla Kazimierza III Wielkiego w 1364 r. Wymieniany przez Jana Długosza, jako murowany z kamienia, był gotycką budowlą jednonawową z wieżą od zachodu i w takiej postaci został utrwalony na planie perspektywicznym Skawiny z 1663 r. Niestety, w 1704 r. kościół spłonął wraz z dużą częścią miasta. Odbudowany, znowu został uległ pożarowi, a po usunięciu zniszczeń, świątynię konsekrowano w 1728 r. Nie minęło sto lat i znowu trawił go ogień. Odbudowana fara tym razem została konsekrowana w 1826 r. W trakcie przebudowy wykorzystano zapewne starsze fragmenty murów. Dzisiejsza świątynia zawdzięcza swój kształt przebudowie z 1.poł. XIX wieku, kiedy to podwyższono wieżę i dodano jej hełm wg projektu Wadysława Ekielskiego. Dzisiejsza budowla jest trójnawowa, dzięki dodaniu naw bocznych w latach 30-tych XX w. Główne wejście poprzedzone jest wspartym na filarach portykiem.
Msze święte:
Niedziela: 6:30, 8:00, 9:30, 11:00, 12:30, 18:30
Dni powszednie: 6:30, 7:00, 7:30, 8:00, 18:00
