Stacja kolejowa w Skawinie sięga swoją historią końca XIX wieku, kiedy to w latach 1884-1886 wytyczono linię kolejową z Krakowa do Oświęcimia i Suchej Beskidzkiej, których rozwidlenie znajdowało się właśnie tutaj. Wydarzenie to miało ogromne znaczenie dla pobudzenia rozwoju gospodarczego miasta i powstania na tym terenie szeregu inwestycji przemysłowych. Powstały kolejno, między innymi: browar (1895), rafineria nafty (1900), Pierwsza Galicyjska Fabryka Wyrobów Kamionkowych i Szamotowych (1909) oraz Fabryka Środków Kawowych Henryka Francka i Synów (1910). Te dwa ostatnie zakłady przemysłowe, po kolejnych przekształceniach i zmianach nazwy, funkcjonują do dzisiaj.
Pod względem infrastruktury stacja posiada sześć torów głównych, z których trzy są głównymi zasadniczymi. Przy torach tych znajdują się dwa perony: dwukrawędziowy wyspowy oraz jednokrawędziowy, przy budynku dworca. Drugi z nich został kompleksowo zmodernizowany w ramach remontu Kolejowego Szlaku Jana Pawła II. Wówczas (w 2006 r.) zlikwidowano również tor boczny, biegnący bezpośrednio przy dworcu, a także wyburzono, w większości zdewastowane i nieczynne, budynki w pobliżu dworca.
Sam budynek dworca to budowla na planie wydłużonego prostokąta, dwukondygnacyjna, z wysuniętym w części środkowej ryzalitem od strony ulicy, zaś od strony peronów z przebiegającym na całej długości budynku - na wysokości pierwszej kondygnacji - zadaszeniem. Narożniki budynku, jak również otwory drzwiowe i okienne pierwszej kondygnacji, ujęte są ozdobnymi, kontrastującymi z szarością elewacji, białymi boniowaniami.
Pod względem infrastruktury stacja posiada sześć torów głównych, z których trzy są głównymi zasadniczymi. Przy torach tych znajdują się dwa perony: dwukrawędziowy wyspowy oraz jednokrawędziowy, przy budynku dworca. Drugi z nich został kompleksowo zmodernizowany w ramach remontu Kolejowego Szlaku Jana Pawła II. Wówczas (w 2006 r.) zlikwidowano również tor boczny, biegnący bezpośrednio przy dworcu, a także wyburzono, w większości zdewastowane i nieczynne, budynki w pobliżu dworca.
Sam budynek dworca to budowla na planie wydłużonego prostokąta, dwukondygnacyjna, z wysuniętym w części środkowej ryzalitem od strony ulicy, zaś od strony peronów z przebiegającym na całej długości budynku - na wysokości pierwszej kondygnacji - zadaszeniem. Narożniki budynku, jak również otwory drzwiowe i okienne pierwszej kondygnacji, ujęte są ozdobnymi, kontrastującymi z szarością elewacji, białymi boniowaniami.
